In memoriam: Wilken Veen (1953-2025)

Wilken was een gepassioneerd theoloog die zowel de profetische roepstem als de aarde trouw bleef. Ik kende hem al van de theologie studie, maar daar lagen de wegen van een katholieke student en een radicaal marxistische Barthiaan te ver uit elkaar. De afgelopen jaren was dat helemaal anders. Ik heb een drietal jaren geweldig met hem samengewerkt om de bundel De moderne theologen te redigeren. De liefde voor de theologie die het protestantisme als het goed is kenmerkt, was in Wilken volledig present.

Zo’n 90 internationale theologen hebben we in De moderne theologen bijeen gebracht en door tientallen Nederlandse theologen laten presenteren. Bijna maandelijks fietste ik naar de Bijlmer, één keer zelfs toen het zo koud was dat Wilken vreesde dat ik óf door de kou was bevangen óf in de vaart was gereden. In zijn bezorgdheid had hij zelfs de politie gebeld, maar ik was het huisnummer vergeten.

Wilken benadrukte overigens dat ‘modern’ niet betekent ‘progressief’, maar ‘hedendaags’; kennelijk wist hij van de polarisatie die communicatie kan verhinderen. Hijzelf was door en door geëngageerd en progressief, al combineerde hij dat telkens met een grondige studie van bijbel en theologische geschriften. Het trof me altijd dat hij niet lette op de macht van het getal of van populariteit. Als hij geloofde dat een project God en de mensheid diende ging hij ervoor, zonder op aanzien of beloning acht te slaan. Wilken was een onvermoeibare en strijdbare arbeider in de wijngaard des Heren. Moge zijn nagedachtenis ons tot zegen zijn.

Marcel Poorthuis